آی مادرها.... خانم ها...!
حال روحی خیلی بدی داشت، زنگ زد و حرف زد
برای بار هزارم گفتم: رفتی مشاوره؟
شرمنده سکوت کرد
گفت آخه پولش زیاد میشه، اشکال نداره؟
خشمگین شدم ولی خشم فایده نداشت، سعی کردم با آرامش و در عین حال جدیت حرفمو بگم:
اگه الان پول مشاوره رو ندی، چند سال دیگه باید چند برابر هزینه کنی، برای خودت، برای بچه هات
اگه تو خوب نباشی، اگه مادر خونه رو به راه نباشه، همه زندگی بهم می ریزه...
*
خانما
درسته غالبا اینطور به ما یاد دادن که آدم خوب، آدمیه که خودشو فدای دیگران کنه خصوصا اگه اون آدم، مادر شده باشه.
ولی باور کنید غلطه!
باشه، مراعات کنید، سازگار باشید، ولی خودتونم تباه نکنید تو زندگی!
مادر من اگه جوونی هاش که پر انرژی بود برای خودش ارزش قائل میشد، مثلا بجای اینکه دولا بشه با دستمال راه پله رو برق بندازه، یه طی میخرید و هزار مثال دیگه،
الان تو پنجاه سالگی که تازه میخواد بچه هاشو جابجا کنه، انقدر داغون نشده بود که حسرت خیلی چیزا به دلش بمونه.
عیب نداره بچه هاتون کمتر بخورن.... یا کمتر داشته باشن، یا کلاس های مختلف نرن، یا کمتر لباس داشته باشن
ببینید! شما هم به اندازه اون بچه ها توی خانواده سهم دارید، حق دارید، حتی بیشتر .
قرار نیست یه نفر تباه بشه تا بقیه سختی نکشن، نخیر... بذارید بچه هاتونم طعم سختی رو بچشن، در کنار شما...
دنیا پر ازسختیه، الان خودتون رو براشون می کشید، پس فردا میرن تو زندگی اینهمه مشکل رو می بینن سنگ کوب میکنن بیچاره ها! از پس هیچی برنمیان اونوقت
بابا! به خدا! جسم شما، روح شما، هویت خانواده است، شاکله اصلی خانواده است.
همونطور که جسم همسرتون....
خودتون رو تحویل بگیرید
خواهش میکنم!
هر چی غلط یادمون دادن، مال گذشته بود، تموم شد... الان دیگه خودتون مراقب خودتون باشید
اگه نیاز دارین برین مشاوره، برین. اگه نیاز به باشگاه دارین، برین، اگه دلتون میخواد یه آرایشگاه درست حسابی برین، برین!
بیاین زندگیمون رو عوض کنیم، باشه؟
سلام
حرف تون درسته و خیلی خیلی موافقم با این حرف. زن تو خونه اگر سلامت روح و جسم و روان نداشته باشه تمام خانواده سلامتی شون از بین میره. البته به شرطی که به بهانه ی سلامتی کار به تجمل گرایی و منیت و خودخواهی هم کشیده نشه.
اما این که میگید مشاوره خیلی موافق نیستم. آدم میره یک وسیله هم که میگیره براش یک ضمانتی هست یا استانداردی داره یا ... یعنی می دونه این وسیله فلان نیازش رو برطرف میکنه. آدم دکتر میره هم باز تا حد زیادی همین ضمانت وجود داره. حالا یا از روی تجربه دیگران یا از روی تخصص و تشخیص بالاخره یک درصدی از اطمینان هست. ولی در مورد مشاوره ها و روانشناس ها و ... هیچ تضمینی نیست. حتما شما هم اطرافتون زیاد دیدید و شنیدید که طرف رفته مشاوره فلان قدر هم خرج کرده از آخر هم هیچ چیز عایدش نشده. خیلی هاشون هم حاضر نیستند برای کارشون تضمین بدن چرا؟ شما پیش دکتر هم برید باز یک حرفی برای گفتن داره و با یک اطمینان و تضمینی پیش میاد یا اونی با انصاف تره اگه کاری از دستش برنیاد صادقانه به مریض میگه ولی تو مشاوره چنین چیزی نیست.
شنیدید تا به حال که یک مشاور بگه من اگر فلان مشکل مراجعه کننده م رو حل کردم ازش پول میگیرم وگرنه نمیگیرم؟ حالا نمیگیرم هم نه بگه 50 درصدش رو میگیرم.
جدای از این به متون درسی اینها هم اشکال زیاد وارد هست. پزشکی علم تجربیه و میشه تا حد زیادی به دستاوردهاش اطمینان کرد ولی روانشناسی اینطور نیست.
البته اگر خودتون آدم مطمئنی رو می شناسید خوبه که به ایشون معرفی کنید ولی در غیر این صورت خیلی با این حرفتون موافق نیستم.
محفوظ باشید ان شاءالله