گر نگاهی به ما کند زهرا...

شال سبزی را که از تو نشان است

بر شانه میگذارد

و آرام و باوقار

آن گونه که شما حظ ببری

با پای برهنه و مجروح

راه مزار پسر زیبارویت را در پیش بگیرد...

بغضی در گلو دارد و عشقی در دل

آه مادر...

دل تنگم برای عطر ناب حرم ارباب....

آرام جانم...

این سومین دیدار

چقدر شیرین و وصف ناشدنی بود...

و چه ناب است جمله ی زینب تان...

که هر چه سخت تر و تشنه تر و داغ دار تر و متالم تر به حسین برسی

زیباتر است و چه عشقی 

چه عشقی

چه عشقی جانانه مثل فدای شما شدن است مادر...س

ای به قربان خاک قدم های والاترین مادر هستی...زهرای خدا...

می شود باری

شب جمعه

نگاهم کنی 

و به محضر خویش

بخوانی ام؟

ای مادر حسین...